„Stolen Car” z płyty The River
Stolen Car - fot. Paweł RostMyślałem, że to klasyczne instaparty, więc wybrałem stolik tak, żeby nie popsuć im zdjęć. Siadając zobaczyłem Twoją wiadomość i pożałowałem, że nie usiadłem przy oknie.
Czekała mnie godzina bezczynności. Po drugim kieliszku wina, znudzony telefonem, zacząłem nadsłuchiwać. Z ich szeptów wyczułem, że coś jest nie tak. Napięcie rozchodziło się od ich stolika jak mętna fala. Zanurzyłem się w nią, wpatrzony w czarny ekran swojego smartfona.
Wypytywały coraz bardziej podniecone. Odpowiadała zdawkowo, od niechcenia, jakby się wstydziła. Szybko przeszły od pełnych zdziwienia „ochów” na „kurwy i chuje”, więc nie musiałem już nadstawiać ucha. Weszłaś, kiedy gniew ewoluował w ratunkowy plan odzyskiwania godności i wszystko zmierzało w dobrym kierunku. Nawet ona dała się temu ponieść. Jakby uwierzyła w ich paplaninę o nowym szczęśliwym życiu od zaraz. Wstając, żeby cię przywitać, mogłem się im przyjrzeć. O połowę młodsze od nas, kolorowe, odważne, walczące o siebie kobiety. Takie, jakie powinny być. Szukałem jej wzrokiem i kiedy nasze spojrzenia się spotkały zrozumiała, że podsłuchiwałem. Przez krótką chwilę wydawało mi się, że widzę smutek w jej oczach, ale rozmył się w szerokim uśmiechu, który mi posłała.
Dlaczego ci o tym opowiadam? Bo przypomniała mi się nasza dyskusja o smutnych piosenkach. Zastanawiałaś się, dlaczego nie grają ich już w radio i wiesz… przyszło mi do głowy, że smutek przestał być potrzeby. Komplikuje tylko i wydłuża czas pomiędzy bodźcem a reakcją. Żałoba po własnych porażkach otwiera przestrzeń na szczerość przed sobą, rozmywa ostrość konturów i skłania do refleksji. Komu to potrzebne w czasach ofensywy szczęścia?
Stolen Car (przekład Agata Cienciała)
I met a little girl and I settled down
In a little house out on the edge of town
We got married, and swore we'd never part
Then little by little we drifted from each other's heart
Znalazłem młodziutką dziewczynę i osiadłem
W małym domku na skraju miasta
Pobraliśmy się i obiecaliśmy nigdy się nie rozstawać
A potem powoli nasze serca zaczęły się oddalać
At first I thought it was just restlessness
That would fade as time went by and our love grew deep
In the end it was something more I guess
That tore us apart and made us weep
Najpierw myślałem, że to tylko niepokój
Który osłabnie z czasem a miłość się nasza pogłębi
Lecz w końcu to było coś więcej, jak sądzę
Co nas rozdarło i przyprawiło o łzy
And I'm driving a stolen car
Down on Eldridge Avenue
Each night I wait to get caught
But I never do
I jadę skradzionym autem
Wzdłuż Eldridge Avenue
Co noc czekam, aż mnie złapią
Ale na próżno
She asked if I remembered the letters I wrote
When our love was young and bold
She said last night she read those letters
And they made her feel one hundred years old
Zapytała, czy pamiętam listy, które pisałem
Kiedy nasza miłość była młoda i odważna
Wczoraj powiedziała, że czytała te listy
I że sprawiły, że czuje się jakby miała sto lat
And I'm driving a stolen car on a pitch black night
And I'm telling myself I'm gonna be alright
But I ride by night and I travel in fear
That in this darkness I will disappear
Jadę skradzionym autem zupełnie czarną nocą
I mówię sobie, że będzie dobrze
Ale jadę w nocy i przemieszczam się w lęku
Że w tej ciemności mogę zniknąć po prostu